Vorig weekend geen match maar een hoogtestage in het bergdorp Houffalize. We vertrokken des morgens in de sporthal ne een jat koffie en ne chocomelk voor de T1, verschil moet er zijn. Met 16 zijn we vertrokken en halfweg ongeveer hadden we een welverdiende plas- en vooral drinkpauze. De eerste pinten en zwaardere varianten werden genuttigd. Sommigen toonden al meteen karakter en dronken een lekkere Brand. Uw verslaggever dronk een donkere Le Fort van 9% omdat hij een Westmalle te zwaar vond. Nu ja na wat gezeik tegen de bomen trokken we verder naar de sneeuw die er volgens Bert met hopen lag. En inderdaad op den brak frituur lag er sneeuw. In Houffalize lag er geen vets sneeuw, getrukkeerde foto wat Bert gekregen heeft, fake nieuws, ook wij ontkomen er niet aan. Aangekomen in onze thuishaven voor de stage, Café Courreur, toepasselijke naam voor een voetbalstage, checkten we in en dan was het tijd voor het middagmaal, pasta volgens eigenaar Pé. Rare pasta bij die Walen dachten we, want ons leek het op forel op een bedje van rijst en enkele gekleurde stengels. Nu goed het was heel lekker en het leek een echte sportmaaltijd, wat weet ik daar nu van. Dan was het tijd voor de eerste en ook enige, tenzij ’s nacht uw bed terug vinden ook een sport is, sporttraining. Pé had lang gezocht, maar hij had uiteindelijk een sporthal ZONDER cafetaria gevonden voor ons. Wedstrijdje zaalvoetbal tussen de jong met een oude doelman, ik dus, tegen douw met een iets jongere keeper, Yves. De jong hebben natuurlijk gewonnen al dan niet dankzij de kieper. De stand weet ik niet meer zeker want boekje niet bij. Trug in ons hotel zat de enige echte Boma aan de toog en waren we dus met 17. Het nuttigen van enkele drankjes begon en na ene bok of 20 kregen we dan een lekkere winterbarbeque. Alles op, dan konden we beginnen met Tony’s Begaaide Kwis. Het niveau van de vragen lag zo hoog dat de aanwezige Nederlands met een lomp gevoel naar bed gingen. Tuur werd uiteindelijk de winnaar en won een half varken. Voor David, die en de wedstrijd en de finale van de kwis verloren had zat er niets anders op dan in de drank te vliegen. Omwille van de teamgeest vlogen wij mee. Er volgde een feestje dat mij deed denken aan een kennel Dalmatiers, veel zwarte vlekken gezien. Na wat pintjes en een citroen- en crème brûlé jenever genoten we van een verdiende nachtrust. Na een stevig ontbijt is de harde kern nog ene of twee gaan drinken bij Nounou en dan trug naar huis. Een geslaagde hoogtestage.
Zaterdag spelen we tegen Hasselt om 15u. Om 14u30 samenkomst in de sporthal. Wie niet kan en de T1 niet verwittigt moet de ganse avond, allez tot 21u toch, over moeilijke onderwerpen met slimste veteraan Tuur praten.