Hier dan het verslag van onze reis, alweer een maandje geleden naar Luik. Een beetje in chronologische volgorde denk ik. Het begon die zaterdagochtend op de parking van de Lieteberg. 1 keer niet om naar de Sjetterei te gaan. In de plaats daarvan stonden er een ket fietsen klaar. Jawel hoor we gingen met de fiets naar Luik, allez toch tot Bilzen alwaar wij een trein zouden kapen. Nog niet van de Lietebergparking af had Jespen zijne fiets al begaaid. Uiteindelijk goed op weg en even een omwegje langs het clublokaal van de apollo. Bart, H niet die Bart wat altijd buitenspel staat, leidde ons naar een eerste tussenstop aan het kanaal in Gellik voor een hapje en een drankje voorzien van aangepaste muziek door Judith. Van hieuit recht naar Bilzen, allez klein oponthoud door Rudi door kettingproblemen. Een lekker ontbijt in de Roots en dan de trein op. Wagon voor ons eigen, drankje en de 45 min naar Luik waren zo om. Inchecken in het hotel, de plomb van Jacky zijn hotelkamer terug opgezet, een drankje en op weg naar de boot. Had de bemanning van de boot bang van ons, was em gezonken, we weten het niet. Gene boot aan de horizon dus maar te voet naar het centrum. Na een terrasje en een pint aan een Cristalcafé begonnen we aan een Luikse specialiteit. Nee niet de balletjes, die waren voor ’s avonds, maar de 374 trappen omhoog wel te verstaan. Vloeken, zuchten, kermen en kreunen maar iedereen was blij om te uitdaging tot een goed einde te brengen. Gelukkig had het organiserend comité, goed gedaan van deze mannen, Patrick en Pascal boven aan de trappen geposteerd met drank, nog eens drank en hapjes. Als we dat geweten hadden waren we rapper boven geweest, zeiden sommigen. Trouwens Jespen was als eerste boven en de rest weet ik niet. Treintje terug naar het hotel en ons opmaken voor het avondeten bij het Lestig Wief. Bij sommigen was het opmaken beter gelukt dan bij anderen, maar goed de Luikse Ballen hadden gesmaakt. Dan maar terug naar het centrum voor een kroegentocht. Nu ja 1 kroeg hebben we toch gedaan. Niet ons fout, de regen verplichtte ons om in de Pot au Lait te blijven hangen. Er werd zelfs door sommigen, de ene al wat eleganter dan de andere gedanst op Bronxstige muziek. En dan de terugweg, een verhaal apart. Ten eerste ge moet op start duwen als ge uwe routeplanner gebruikt. En dan clubje nooit genoeg, waar ik vooraanstaand lid van ben. Bart, nu wel die wat altijd buitenspel staat, ging op honderd meter van ons hotel nog wat blikjes bier uithalen. Een zeer nobel idee. Kregen we daar ook nog het bewijs van de slechte reputatie van Pakistan Airlaines, snel de lucht in maar ook weer evensnel een onzachte landing. Dan maar verder naar het hotel voor we ingesloten werden door de ramptoeristen van Pakistan Airlines. Na een goed ontbijt vertrokken we naar het bad in Luik. Wa bad, het bleek de markt La Batte te zijn. Een heel grote markt want ik heb het einde ervan nooit gezien. Gelukkig had Jeroen het donderwolkje snel verdreven en na wat pintjes en een hamburgerke zouden wij de trein naar het hotel nemen om daar de bus naar de activiteit te nemen. Trein kwam niet op zondag dus kwam de bus ons aan het station halen. Top zei Tuur en hij maakte een spetterend einde aan zijn verblijf in Luik. Weg uit Luik, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na een half uur rondtaffelen heeft Erik dan maar de weg gewezen aan de chauffeur. Dan nog waren we nog niet op de plaats van onze activiteit. Wegverzakkingen, aardverschuivingen, slecht gebouwde bruggen, alles kwame we tegen. Colon draaide zich om in zijn graf en zijn schat zou weldra vervallen. Met de nodige vertraging begonnen we aan het grottenspel, de schat van Colon. Nadenken, een beetje behendigheid en dat in een donker grot. We gebruikten het allemaal. En ja er was een winnaar en de prijs was Grottenbier. De rest moest het stellen met jeneverkes wat ook goed was. Om de avond af te sluiten ging we nog eten in den Dinero. Lekker eten, lekker bier en naar wat ik gehoord heb ook lekkere cola. Het einde van een prachtig weekend. Enkelen, ikzelf ook maar alleen omdat ik het verslag moest schrijven, gingen nog naar de Sjetterei. Rudi trakteerde nog op een wedsrijdje headbangen tegen de tafel, de tafel won, en daarna ging iedereeen moe en voldaan huiswaarts. Sterk bezig geweest iedereen.
